‘Ik wist niet of ik moest huilen of lachen, zegt Theo*. ‘Het voelde alsof er een last van me afviel.’ Lange tijd had hij geprobeerd om zelf zijn betalingsachterstanden op te lossen. Tot hij bericht kreeg van de Belastingdienst dat hij al zijn huur- en zorgtoeslag moest terugbetalen. Toen wist Theo dat hij hulp nodig had. Tot zijn grote opluchting kon hij terecht bij de schuldhulpverlening van Stadsring. Dit is zijn verhaal.
‘Mijn ex-vrouw regelde altijd onze geldzaken. Na de scheiding moest ik het ineens zelf gaan doen. Voor ik boodschappen ging doen, keek ik eerst bij de geldautomaat hoeveel wat er op mijn rekening stond. Papieren afschriften krijg je namelijk niet meer thuisgestuurd en ik had geen computer.
Soms probeerde een organisatie op de 21e geld af te schrijven, terwijl mijn inkomen pas op de 25e binnenkwam. Dan mislukte de afschrijving, en twee weken later was het geld alweer op. Zo raakte ik langzaam maar zeker steeds verder in de problemen.
“Ik dacht: ik los het zelf wel op. Maar toen kreeg ik bericht van de Belastingdienst”
Ik dacht: ik los het zelf wel op. Ik kreeg brieven van pensioenfondsen met de vraag of ik mijn pensioen wilde afkopen. Het ging om drie tot vierduizend euro per keer. Ik dacht, mooi, dan ben ik weer bij. Maar toen kreeg ik een bericht van de Belastingdienst: ik moest mijn huurtoeslag en zorgtoeslag terugbetalen. Door de afkoop van mijn pensioenen was mijn inkomen te hoog geworden. Dat was een klap.’
‘Bij het Geldloket had ik al eerder vragen gesteld over mijn geldzaken. Ik vertelde Loes, een van de consulenten, over de brief van de Belastingdienst. Ze had het eerder gehad over schuldhulpverlening en zei: ‘ik denk dat het goed is dat we dat nu gaan inzetten.’ Toen ze dat zei, voelde het alsof er een enorme last van me afviel. Ik wist niet of ik moest huilen of lachen. Wat een opluchting. Want je komt er echt niet meer zelf uit.
“Je schroom opzij zetten is makkelijker gezegd dan gedaan”
Van huis uit heb ik meegekregen dat je niet moet klagen. Altijd je werk doen, je verplichtingen nakomen. Een paar maanden kreeg ik hulp van de voedselbank, mijn vader vond dat maar niks! Ik wilde het echt zelf oplossen, maar dat lukte niet meer. Je schroom opzij zetten is makkelijker gezegd dan gedaan, maar nu ben ik heel blij dat ik hulp heb gevraagd.’
‘Alles bij elkaar had ik €10.000 schuld. Ik kwam onder budgetbeheer van Stadsring. Zij regelden mijn geldzaken. Ik kreeg een basisrekening voor de vaste lasten en een leefgeldrekening voor boodschappen. Ik kreeg een weekbudget van €70 om boodschappen van te kopen, later werd dat €80. Dat is veel als je gewend bent om niks uit te geven. De laatste maanden zat ik op €400 per maand. Als ik iets extra’s wilde kopen, kon ik geld opnemen uit één van mijn ‘spaarpotjes’. Het contact met de budgetbeheerders was altijd goed.
De schuldhulpverlener van Stadsring nam intussen contact op met mijn schuldeisers. Ik voelde me een heel stuk beter, want ik wist: er wordt aan gewerkt. Op een dag belde ze: ‘Theo, ik heb goed nieuws, ze zijn akkoord.’ Dat betekende dat de schuldregeling doorging. Ik betaalde elke maand ruim €200 af. Na anderhalf jaar was alles afgelost.’
“Dat het goed geregeld is, geeft me heel veel rust”
‘Sinds kort regel ik mijn geldzaken weer zelf. Ik ben uit budgetbeheer. Ik doe het nu zoals de budgetbeheerder het deed. Dan kan er niks misgaan. Ik ben iemand van structuur, dus dat het nu goed geregeld is, geeft me heel veel rust. Ik heb echt het gevoel dat ik een bepaalde ballast kwijt ben, ik voel me bevrijd.’
*Theo is een verzonnen naam. Stadsring beschermt de privacy van zijn cliënten.
